ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Γνωρίζουμε όλοι ότι η Σ.Σ.Ε. μας κάλυπτε έως το 2009. Έκτοτε η συλλογική μας σύμβαση είναι στον «αέρα», δίνοντας την δυνατότητα στον οποιονδήποτε εργοδότη να αυθαιρετεί απέναντι στους εργαζόμενους. Πως φτάσαμε όμως στο 2012, χωρίς να έχει υπογραφεί συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων; Ποιες είναι οι ευθύνες και ποιοι ευθύνονται που έμειναν ακάλυπτοι την τελευταία διετία οι συνάδελφοί μας;
Οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή σύμβασης 2009-2011 ήταν ένα πραγματικό ναυάγιο. Το Δ.Σ. δεχόταν τις πιέσεις συγκεκριμένων παρατάξεων να μην υπογράψει Σ.Σ.Ε με μηδενικές αυξήσεις, με αποτέλεσμα να μην καταλήξουν ποτέ σε συμφωνία.
...
...
Το 2011, από την πλευρά της ΕΣΗΕΑ, η πρόταση έγινε μηδενικές αυξήσεις - μηδενικές απολύσεις, όμως τότε ήταν πια αργά αφού οι εργοδότες (με άλλοθι ότι δεν υπήρχε υπογεγραμμένη Σ.Σ.Ε για την προηγούμενη διετία), θέλησαν να νομιμοποιήσουν τις αυθαίρετες και μονομερείς μειώσεις που επέβαλλαν στους συναδέλφους, δίχως καν να καθίσουν να διαπραγματευτούν την υπογραφή μίας σύμβασης που θα εξασφάλιζε τις αμοιβές των δημοσιογράφων.
Το 2012, το σώμα διχάζεται, ανάμεσα σε μία γενική απεργία διαρκείας με απώτερο σκοπό την υπογραφή της Σ.Σ.Ε μηδέν+μηδέν και σε μία διαπραγμάτευση που θα οδηγούσε ακόμα και σε μία «πιθανή μεσοσταθμική μείωση» (την οποία οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν ήδη υποστεί). Οι εργοδότες από την πλευρά τους θεωρούν πλέον δεδομένη την μείωση του 10 με 20% ή και πολύ περισσότερο σε μερικές περιπτώσεις (όπως στους υψηλόμισθους στον δημόσιο τομέα).
Σήμερα, οι κυβερνώντες με την κάλυψη των δανειστών, ζητούν από όλους τους εργαζομενους να συμμετέχουν στο κούρεμα με τους μισθούς τους, τις συντάξεις τους, τις παροχές τους και με το ίδιο τους το αίμα.
Εάν δεν το βλέπατε, το βλέπαμε εμείς. Σας το δείξαμε ότι έρχεται, μήπως και προλάβουμε να δημιουργήσουμε αναχώματα όλοι μαζί…
Κάποιοι, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, δεν κατανόησαν την κρισιμότητα της κατάστασης. Συνέχισαν με κορώνες-εναντίον «εργοδοτικών», «φιλοτροϊκανών», «μαριονέτων της τρικομματικής κυβέρνησης» και αναλώθηκαν σε άλλες τέτοιες ανοησίες και φανφάρες εντυπωσιασμού και προσέλκυσης των ανέργων του σώματος και των συναδέλφων που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα με την εργασία και τους εργοδότες τους, αντι να καταθέσουν προτάσεις βιωσιμότητας για τον κλάδο. Είδατε το δέντρο και χάσατε το δάσος.
Σας καλούμε να αναλάβετε την ευθύνη που σας αναλογεί και να μην ρίξετε το καράβι της ΕΣΗΕΑ στα βράχια. Προσπαθήστε να δείτε τα πράγματα στην ρεαλιστική τους εικόνα. Καλός ο Νταλί, αλλά ο σουρεαλισμός ανήκει στην τέχνη, όχι στην εργασία.
Δεν είναι δυνατόν η χώρα να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού -έκεί όπου οι πολιτικοί της την έφεραν - να παίζεται κορώνα γράμματα η χρεοκοπία της Ελλάδας και η προσωπική χρεοκοπία όλων μας, στις συναντήσεις του Eurogroup και στις αποφάσεις των δανειστών και εμείς να κατεβάζουμε τον κλάδο σε 48ωρες απεργίες, κλείνοντας τα μικρόφωνα και τις κάμερες, αφήνοντας την ενημέρωση στα χέρια των bloggers, των ξένων πρακτορείων ειδήσεων και των ύποπτων οικονομικών «κέντρων ενημέρωσης».
Μπορεί ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να ταυτίζει συγκεκριμένα Μέσα Ενημέρωσης με την πολιτική του Μνημονίου και των υποστηρικτών του, όμως η ενημέρωση δεν μπορεί να φιμωθεί γιατί υπάρχουν ακόμη φωνές που αντιστέκονται. Μπορεί να υπάρχουν Μέσα Ενημέρωσης που αποπροσανατολίζουν και επιβάλλουν απόψεις σαν «αναγκαίες», όμως υπάρχουν ακόμη αδέσμευτοι και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι. Όσοι θέλουν να κλείσουν τα Μέσα Ενημέρωσης την πιο κρίσιμη περίοδο της Ελλάδας, μόνο σύμμαχοι και συνοδοιπόροι της Τρόϊκας μπορεί να είναι. Αν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν υποστηρίξουμε τον ξεσηκωμό και την αντίδραση του ελληνικού λαού προβάλλοντας τα δίκαια αιτήματά του, κρατώντας ανοιχτούς όλους τους διαύλους επικοινωνίας, τότε δίκαια θα μας ταυτίζουν με την αντίδραση, την Τρόϊκα και τα συμφέροντα που την υποστηρίζουν μέσα και έξω από την χώρα.
Ζητάμε από την Ένωση και το Διασωμματιακό για τις 48 ώρες που θα διαρκέσει η Πανελλαδική μαζική απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, να προχωρήσουν σε στοχευμένες στάσεις εργασίας και όχι σε 48ωρη απεργία στα ΜΜΕ. Παράλληλα να επιτραπεί στα Μέσα Ενημέρωσης, κατά τις στάσεις εργασίας, να προβάλλουν ΜΟΝΟ τις εξελίξεις από το απεργιακό μέτωπο και την πορεία της ελληνικής οικονομίας και κανένα άλλο πρόγραμμα ενημερωτικού ή ψυχαγωγικού περιεχομένου –ακόμα και σε επανάληψη- που στην ουσία θα αλλοιώνει την εκδήλωση αγανάκτησης των εργαζομένων απέναντι στο Σοκ και Δεος της επερχόμενης δανειακής σύμβασης.
